Itemque Civitatis est, hoc ius in p

Itemque Civitatis est, hoc ius in prole ipsa tueri, si quando parentum opera – ob eorum vel inertiam vel imperitiam vel indignitatem – aut physice aut moraliter fortasse desii; siquidem ipsorum ius educandi, ut supra diximus, non absolutum est atque imperiosum, sed a naturali et divina lege dependens, ob eamque reni non modo auctoritati et iudicio Ecclesiae subiectum, sed etiam vigilantiae ac tutelae, pro communi bono, Civitatis; neque enim familia perfetta est societas quae necessaria omnia in se habeat ad se cumulate planeque perficiendam. Quo in casu, ceteroquin perraro, Civitas non iam se in familiae locum substituit, sed, semper accommodate ad naturalia prolis et supernaturalia Ecclesiae iura, necessitati opportunis subsidiis consulit ac providet. Generatim, ius est munusque Civitatis, moralem ac religiosam iuventutis educationem, ad rectae rationis fideique normas, tuendi, publicas eas causas removendo quae eidem adversantur. Praecipue vero Civitatis est, ut commune bonum postulat, educationem ipsam iuventutis atque eruditionem pluribus modis promovere. Primum ac per se, operae ab Ecclesia familiisque susceptae favendo atque opitulando, quae quam sit efficax historia usuque rerum comprobatur; deinde operam ipsam perficiendo ubi ea deest vel haud sufl'icit; scholas quoque et instituta propria condendo; Civitas enim magis quam ceteri opibus pollet, quas sibi pro communibus omnium necessitatibus traditas, aequum omnino est et consentaneum ut in eorum utilitatem, a quibus accepit, impendat (32). Praeterea praecipere Civitas potest ac proinde curare ut cives omnes cum civilia et nationalia iura perdiscant, tum a scientia, doctrina morum physicisque ludis instructi sint quantum decet atque hisce nostris temporibus commune bonum reapse postulai. Verumtamen piane liquet, eo Civitatem officio teneri, ut, in publica privataque educatione atque eruditione omnibus his modis provehenda, non solum nativa Ecclesiae et familiae iura christiane educandi vereatur, sed etiam iustitiae quae suum cuique tribuit parere. Itaque nefas est, Civitatem educationis institutionisque causam ita ad se redigere totam, ut familiae, contra christianae conscientiae officia vel contra quam legitime malint, physice aut moraliter ad Civitatis ipsius scholas liberos suoe mittere cogantur.

Wyniki (polski) 1:

Należy również do państwa do ochrony praw dziecka, sama gdy rodzice są - lub lenistwo lub brak wiedzy lub z powodu skandalicznej natury, z których - tak to jest fizycznie lub moralnie w tym zakresie lub wykroczenia, Jeśli rzeczywiście prawo do edukacji, jak powiedzieliśmy, nie jest absolutny i despotyczny jeden, ale w zależności od naturalnego i prawa Bożego, a zatem podlega zarówno władzy i jurysdykcji Kościoła i do czujności i opieki administracyjnej dla wspólnego dobra, państwo; Poza tym, rodzina nie jest idealne społeczeństwo samo w sobie wszystkie środki niezbędne do pełnego rozwoju. W takich przypadkach, wyjątkowe nie ma wątpliwości, państwo nie stawiać się na miejscu rodziny, ale zawsze w zgodzie z naturalnymi prawami dziecka i nadprzyrodzonych praw Kościoła, do jego obowiązku i zapewnia odpowiednie środki. W ogóle to jest obowiązkiem państwa prawa, moralne i religijne wychowanie młodzieży, do norm prawa rozumu i wiary, aby chronić, poprzez usunięcie przeszkód, które stoją w publicznych. Odnosi się do państwa, do poszanowania dobra wspólnego, w celu promowania na różne sposoby wychowania i nauczania młodzieży. Pierwszym i podstawowym działania podjęte przez gospodarstwa domowe oraz pomoc w stworzeniu, i jak skuteczne jest zastosowanie sprawdzonej historii; Po zakończeniu jej uwagę, gdzie brakuje lub jest sufl'icit; także tworzenie szkół i placówek; Dla państwa bardziej niż inne społeczeństwa w jej dyspozycji na potrzeby wszystkich, a same w sobie, że wykorzystanie tych środków na korzyść tych, którzy je (32) przyczynił. Ponad to, państwo może egzekwować i podjąć środki, które wszyscy jej obywatele swoich obywatelskich i politycznych obowiązków, a do pewnego stopnia, nauka o moralności samopoczucia fizycznego tyle ile jest naprawdę niezbędne dla wspólnego dobra, warunki naszych czasów. Ale, naprawdę, to jest jasne, że, ponieważ obowiązkiem miasta, tak, że we wszystkich tych sposobów promowania edukacji i nauczania, zarówno publicznych jak i prywatnych, nie szanować wrodzoną praw Kościoła i rodziny w zakresie edukacji chrześcijańskiej, a ponadto mają szacunek dla sprawiedliwości rozdzielczej, by przynieść. I tak, to jest nielegalne, ale również z powodu jakiegokolwiek monopolu, edukacyjnych lub rodziny, w przeciwieństwie do chrześcijańskiego sumienia, czy wbrew temu, co zostało legalnie wolałaby, nawet do swoich rządów szkół do miasta, to jest fizycznie lub moralnie.