Ego ab illo iniquis et cotidianis v

Ego ab illo iniquis et cotidianis verberibus ad fugam sum coactus et in camporum et arenamrum solitudines concessi. Aliquando specum remotum inveni ibique intravi. Neque multo post ad eundem venit hic leo cruento pede. Qui postquam vidit me, mitis accessit ac pedem suum mihi ostendit. Ibi ego spinam ingentem ex pede eius revelli saniemque vulnere expressi ac sine metu detersi cruorem. Ille tunc recubuit et quievit.

Wyniki (polski) 1:

Jestem od niego, został zmuszony do ucieczki zły, a ciągłe ciosy, opuszczone miejsca, a na polach i arenamrum udzielone. Czasami znaleźli zdalnego jaskini wszedł. Niedługo potem Lew doszedł do tego samego krwawego pieszo. I po, że widział mnie, pokazał mi, że łagodne, przyszedł i położył nogi. Nie jestem wielkim cierń z jego stóp, i ściągnął saniemque wyraźnie i bez strachu, czyszcząc wyłączyć przepływ krwi. Potem pochylił się i odpoczywał.