Inopinata verba chartae prerscribeb

Inopinata verba chartae prerscribebo
et defensionem facinoris a natura iure aliquo quaero
o tempora, o mores
ignorantia praetendi non potest
qui id ait callidus (est), sed perfusus e negligentes voces
utrum igitur:
perspicuisne dubia aperiuntur
an dubiis perspicua tolluntur?
recte secusne alias viderimus
ego minantibus semper intrepidus
Phoebus dedit mihi sacrum spiritum
non exiguum temporis habemus, sed multum perdidimus
necesse est: effugium praecludere,
reges vita praecurrere, voluptatibus fluere, nescio:
sed in hoc signo cresco
et compono paucissimos die versus
et absolute urgere non cesso

Ritornello:

Faber sum fortunae miae
sub nomine pacis bellum latet
liber sum spectate fidei
mea mens remanet... x2

2 strofa:

Mente simplicissima et vera fide
differo die dictum in res difficiles
omnia fert aetas/ frangar, non flectar
auxilium roges?
erga omnes doctum doces!
dedimus profecto patientiae documentum
vidit aetas quid esset in libertate
ita nos quid ultimum in servitute
per inquisitiones adempto
etiam loquendi audiendique commercio
memoriam quoque ipsa cum voce perdidissemus, audi bene
si tam in nostra potestate esset oblivisci quam tacere

Wyniki (esperanto) 1:

La neatendita vortojn sur papero estas prerscribebo
de la naturo de la krimo kaj la defendo de la rajto de ajna serĉo
ho tempora, o mores
, ne povas pardoni la nescio de
tiuj kiuj diris ke estis lerta (povon), sed la voĉoj de la neglektema, donante sin el la
problemo, tiam:
perspicuisne dubojn malfermigxis
, aŭ la duboj estas forigataj per klara?
prave aŭ malprave ni vidos alifoje
mi estas ĉiam minacis detruo sentima
, Febo donis min la spirito de la sanktaj
ne estas mallonga spaco de tempo ni havas, sed ni perdis multan
estas necesa: por neebligi la ellasilo,
la reĝoj de la vivo de la unua, la plezuroj de la 'fluo', mi ne scias:
sed mi kreskas en ĉi la signo de la
tago kontraŭ la tre malmultaj, kaj ĝustigi
kaj absolute ne cxesas instigi la ritornello: Faber am fortuno miae Milito en la nomo de paco, sub la rigardo de fido, mi estas libera de mia menso kiu estas retenita ... x2 2 strofa: Kun la menso kaj la veroj de la fido de la plej simplaj aferoj malfacile demetu la tago, estis dirite en la Aĝo portas cxion, / estas rompita, ĝi neniam povas turni vin peti helpon? instruanto instruas amon al ĉiuj! Certe ni montris pruvo de la submetiĝo, li vidis kio estis en la aĝo de libereco, tial ke ni atestis la ekstremaj de servuteco de la denuncanto ŝtelis al ni de parolo kaj aŭdo devus esti perdita memoro tiel kiel voĉo, bone aŭdas, tiel povan forgesi kiel esti silenta