Quibus Tertulliani verbis illud tet

Quibus Tertulliani verbis illud tetigimus, de quo, licet maximi momenti esset, postremo agere constituimus: videlicet in quo, ut e proprio eius fine colligitur, christiana educatio praecipue posita sit; quod autem si sedulo animadvertatur, meridiana luce clarius apparebit, supremum educandi munus atque officium ad Ecclesiam pertinere.
Eo proprie ac proxime intendit christiana educatio, ut, divina cum gratia conspirando, germanum atque perfectum christianum efficiat hominem: ut Christum scilicet ipsum exprimat atque effingat in illis qui sint Baptismate renati, ad illud Apostoli vividum: « Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis » (63). Vitam enim supernaturalem germanus christianus vivere debet in Christo: « Christus, vita vestra » (64), eandemque in omnibus rebus gerendis manifestare « ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali » (65).

Wyniki (polski) 1:

Tertulian prowadzi nas do tematu, z którym jest największe znaczenie, to w końcu postanowiłem zafundować: to znaczy, w którym, jak się wyprowadzić z jej właściwego koniec wychowania chrześcijańskiego jest poświęcona; Jego uwagę ujawnia z południowego jasność poczesne edukacyjnej misji Kościoła.
Właściwe i natychmiastowe zakończenie wychowania chrześcijańskiego jest do współpracy z łaską Bożą w tworzeniu prawdziwego i doskonałego chrześcijanina, czyli do postaci samego Chrystusa w sposób siebie i zamanifestować z tymi, którzy są regenerowane przez chrzest, do żywych słów Apostoła: "Moje małe dzieci, z których ja jestem ponownie w bólach rodzenia, aż Chrystus w was się ukształtuje" (63). Prawdziwy chrześcijanin musi żyć życiem nadprzyrodzonym w Chrystusie: "Chrystusa, który jest twoje życie" (64), to we wszystkich jego działaniach: "To, że życie Jezusa może przejawiać się w naszym śmiertelnym ciele" (65).