Cuius rei haec caussa est, quod vid

Cuius rei haec caussa est, quod videlicet homines, qui, a Deo creati, eius referunt similitudinem eodemque, perfectissimo bono, aliquando fruituri sunt, ut ex hodierna ipsa terrenarum rerum copia ac progressione facilius animadvertunt non posse bona externa neque privatam afferre neque publicam veri nominis felicitatem, ita, naturae suae ab ipso Creatore insitum, acriorem experiuntur stimulum ad nobiliorem cotidie capiendam perfectioris vitae formam, quam quidem educationis ope potissimum suscipere contendunt. At nonnulli, quasi in nativa verbi significatione nimium insistentes, eiusmodi vitae perfectionem ex ipsa hominum natura expromere enituntur eiusque viribus tantum ad effectum adducere. In quo facile ii quidem errant, quandoquidem non ad Deum, universitatis rerum principium atque finem, oculos animosque intendunt sed in se ipsos inflectunt, terrenis fluxisque rebus haerentes Loti: unde profecto fiet, ut iidem perpetua animorum fluctuatione ac perturbatione fatigentur, usque dum ad Deum, virtutum omnium unam veluti metam, mentem operamque suam convertant, secundum grandem illam Augustini sententiam: « Fecisti nos, Domine, ad te, et inquietum est cor nostrum donec requiescat in te » (3).

Wyniki (polski) 1:

Powodem jest to, że ludzie, którzy są stworzone przez Boga, jego podobieństwo i przeznaczone dla odniesienia, w najdoskonalszej dobra, czasami korzystać, jak z rozwoju współczesnej z łatwiej, zwrócić uwagę na bardzo dużo blasku i ziemskie rzeczy nie może być godnym imienia, ani żadnych dóbr zewnętrznych publiczne mogą nie odwiedzić każdy prywatny szczęście, tak, ze swej natury nieodłączne w Stwórcy, chęć poczuć chęć podjęcia bardziej szlachetny codzienne życie bardziej doskonałe formularz, który walczy do otrzymania specjalnej pomocy edukacyjnej. Ale niektórzy ludzie, jak to było, zbyt wielki nacisk na etymologicznym znaczeniu tego słowa, z samej natury ludzi, aby wyrazić doskonałość tego sposobu życia w praktyce na własnych niewspomagane uprawnień. Taka łatwo popełnić błąd, bo zamiast Boga, pierwszej zasady i ostatni koniec świata, ale z powrotem na siebie, ustalania ich wzrok, coraz dołączone wyłącznie przechodzi rzeczy z ziemi, zakłada, że ​​on nadejdzie, a tym samym ich niepokój nigdy nie przestanie póki byś przyjść do Boga, , doskonałość wszystkim jeden cel, umysł pracy kolei, zgodnie z głębokiej powiedzenie św Augustyna: "Tyś stworzył nas, Panie, dla siebie samego, i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie" (3).