Hostem adversum deprimere strenuo h

Hostem adversum deprimere strenuo homini haud difficilest; occulta pericula neque facere neque vitare bonis in promptu est. 2 Igitur, ubi eos in civitatem adduxeris, quoniam quidem renovata plebs erit, in ea re maxume animum exerceto, ut colantur boni mores, concordia inter veteres et novos coalescat. 3 Sed multo maxumum bonum patriae, civibus, tibi, liberis, postremo humanae genti pepereris, si studium pecuniae aut sustuleris aut, quoad res feret,11 minueris. Aliter neque privata res neque publica neque domi neque militiae regi potest. 4 Nam ubi cupido divitiarum invasit, neque disciplina neque artes bonae neque ingenium ullum satis pollet, quin animus magis aut minus mature, postremo tamen succumbat. 5 Saepe iam audivi, qui reges, quae civitates et nationes per opulentiam magna imperia amiserint, quae per virtutem inopes ceperant; id adeo12 haud mirandum est.

Wyniki (polski) 1:

On rails przed wrogiem pchania trochę trudne; ukryte zagrożenia w życiu dobre, ani obserwować ani oczywiste. 2 W związku z tym, gdy po raz pierwszy wprowadzają je do miasta, na które rzeczywiście odnowionej ludzi, kiedy to będzie, w tej sprawie, były najbardziej pożądane, aż można je czcili dobrych obyczajów, i harmonia pomiędzy starą i nową trzymać się razem. 3, jednak wiele sposobów, większość dobrych naszego kraju, rodaków, do Ciebie, jego dzieci, a na końcu ci wyprowadzeni ludzkość, jeśli weźmiesz się do badania, czy pieniądze lub tak długo, jak okoliczności wygra, 11 zostanie zmniejszona. W domu lub w dziedzinie środków publicznych lub prywatnych, ani króla, ani w inny sposób, że może być. 4 Bo gdzie pożądanie bogactw, by go zaatakować, jest obdarzony ani dyscypliny, ani umiejętności ani zdolności dobrego jak również, aby pamiętać, że nie może być więcej lub mniej niż wcześnie rano, w końcu jednak ustąpić. 5 Często słyszałem już, że wielu królów, które utraciły swoje miasta i narody, przez bogactwo wielkich imperiów, które miały za sprawą ubogich; Ten adeo12 nie dziwi.