Sacerdos, qui animum Episcopi satis

Sacerdos, qui animum Episcopi satis novit, quinquaginta aureos secum ferens, ad Episcopum venit. Qui sepulturam canis graviter accusans, jussit ad carceres sacerdotem duci. Hic vir sagax: «O Pater,» inquit, «si nosceres qua prudentia caniculus fuit, non mirareris si sepulturam inter homines meruit; fuit enim plus quam ingenio humano, tum in vita, tum praecipue in morte. «Quidnam hoc est?» ait Episcopus. «Testamentum,» inquit sacerdos, «in fine vitae condens, sciensque egestatem tuam, tibi quinquaginta aureos ex testamento reliquit, quos mecum tuli.» Tum Episcopus et testamentum et sepulturam comprobans, accepta pecunia, sacerdotem absolvit.

Wyniki (polski) 1:

Ksiądz, który zna na tyle dobrze, z umysłem biskupa, niosąc ze sobą pięćdziesiąt sztuk złota, jest biskupem, to przyjdzie. On zakopać psa poważnie oskarżenia, rozkazał kapłan doprowadził do uwięzienia. To mądry człowiek: "Ojcze", mówi, "Jeśli można wiedzieć, jak rozsądne caniculus, że nie będą podziwiać gdyby pochówku zmarłych są winni; za to bardziej niż zdolność ludzkich, jak również w życiu krajów, a zwłaszcza po śmierci. «Co to znaczy?", Powiedział biskup. "Testament", mówi ksiądz, "w końcu życia, wyjaśnił, co było, i wiedząc, że bieda, masz w lewo w woli pięćdziesiąt sztuk złota, którą wziąłem ze mną." Następnie pochówku biskupa i jego przymierze, i udowodnić, wziął pieniądze, kapłan, zamyka konferencję.