Cum Ambrosius infans esset et in cu

Cum Ambrosius infans esset et in cunis positus aperto ore dormiret, subito apum examen advenit et faciem eius implevit. Quas videns ancilla, timuit, ne puero nocerent. At pater prohibens, ne illas abigeret, patrio affectu expectabat, quo fine miraculum illud clauderetur. Apes evolantes in tantam aeris altitudinem sublevatae sunt, ut oculis non viderentur. Quo facto pater perterritus dixit: “Si infans vixerit, certe magnus erit.”. Operabatur iam tum Deus in servuli sui infantia, ut impleretur, quod dictum est:”Favi mellis-sermones boni”.

Wyniki (polski) 1:

Kiedy Ambroży był niemowlęciem w kołysce, ustawić otworzyć usta, a on spał, przyszedł, a twarz nagle, nie było rój pszczół wypełnił. Które widziałem pokojówka, obawiając się, że może zaszkodzić dziecku. Ale mój ojciec, przeszkodą, na nich w napędzie, miłość ojca jest czekał, co kończy się cud, że zamknął przed nimi. Pszczoły są podnoszone do wysokości powietrzu, odlatuje, aby tak wielki, aby oczach nie widać. Gdy to się stało, ojciec był zmartwiony, powiedział: "Jeśli dziecko jest żyć, to na pewno będzie duży.". Pracowała już w owym czasie słudzy Boga, w dzieciństwie, jak może być spełnione, który mówił: "słowa dobrych plastrami miodu".