Navigium orae Africae appropinquat. In navigio etiam simius est; nam otium diuturnum animis iucundum non est et simii otiosos iocis delectant.
Subito Neptunus procellam incitat et navigio summum periculum parat. Cunctis exitium imminet. Itaque deos vocant: „Dei deaeque, adeste nobis. Arcete periculum, sedate procellam! Nobis propitius es, Neptune! Nam tibi venti undaeque parent.” Sed frustra orant: navigium interit, multi pereunt.
Inter nonnullos nautas etiam simius in undis natat. Iam desperat et fortunam accusat: „Saeva fortuna, tibi placet exitium meum”. Ecce delphinus appropinquat et simium nautam esse putat. „Bonum animum habe”, inquit, „domine, et vitam tuam tergo meo manda!”. Statim delphinus simium subit et per undas portat. Mox Piraeo appropinquant et delphinus: „Notaene", inquit, „tibi sunt Athenae?”. Et simius: „Cui Athenae notae non sunt? Ibi familia mea clara est, nam maximas divitias habet et incolis Athenarum praeest”. Tum delphinus: „Ergo etiam Piraeus tibi, domine, notus est.” Simius delphinum de claro incola Athenarum interrogare putat et delphino respondet: „Profecto Piraeus mihi notus est. Semper mihi erat amicus semperque erit.” Tum delphinus iratus est et simium in undas iactat.
Tłumaczony, proszę czekać..
![](//plimg.ilovetranslation.com/pic/loading_3.gif?v=b9814dd30c1d7c59_8619)