certabant quondam apollo et Pan. Apollo lyram habebat, Pan fistula canebat. cum arbiter palmam Apollini adiudicavit, solus rex Midas repugnabat. tum apollinem, ira commotum asininas aureas ei dedisse tradunt. Diu hoc omnes latetur, nam rex altam gestabat mitram. Postremo famulus, qui capillos resecebat, decedus Midae animadvertit. Magnopere eum hoc secretum urgebat, sed nonulli visum enerrare audebat. Tandem remedium invenit. Scrobem fodit et in srobem susurravit "Rex Midas aures asininas habet!" Deinde scrobem rursus implevit. Sed eo loco arundo crescebat, quae vento mota semper narrabat regem Midam aures ainininas habere.