The Novellae Constitutiones ("new c

The Novellae Constitutiones ("new constitutions"; Latin: Novellæ constitutiones, Greek: Νεαραί διατάξεις), or Justinian's Novels, are now considered one of the four major units of Roman law initiated by Roman Emperor Justinian I in the course of his long reign (AD 527–565). The other three pieces are: the Codex Justinianus, the Digest, and the Institutes. Justinian's quaestor Tribonian was primarily responsible for compiling these last three. Together, the four parts are known as the Corpus Juris Civilis. Whereas the Code, Digest, and Institutes were designed by Justinian as coherent works, the Novels are diverse laws enacted after 534 (when he promulgated the second edition of the Code) that never were officially compiled during his reign.[1] (According to Black's Law Dictionary, a translated, unabridged collection of Justinian's Greek Novels is known as Liber Authenticorum.)
History[edit]

Justinian’s first Code, issued in 529, compiled and harmonized the imperial enactments (constitutiones, or constitutions) of previous emperors.[2] After the Code was promulgated, only it, and not the prior imperial legislation, could be cited as law. However, in 530 and 531, Justinian issued the quinquaginta decisiones (fifty decisions) that resolved differences among the writings of classical jurists, and he continued to issue other new laws as well.[3] This meant the Code could no longer be the sole, unified source of imperial legislation. Hence, in 534 Justinian issued the Constitutio cordi nobis,[4] creating a second edition of the Code (Codex repetitae praelectionis). This edition integrated his new legislation into the imperial enactments in the first edition and superseded it.

Justinian continued to legislate after he created the second edition of the Code. Thus, in his pragmatic sanction of 554 (Sanctio pragmatica pro petitione Vigilii),[5] he foresaw that he would need to maintain a collection of these new constitutions modifying the Code (novellae constitutiones, quae post nostri codicis confectionem). This he did in the form of an archive called the Liber legum or Libri legum.[6]

Wyniki (polski) 1:

Młode pędy Konstytucji tych ("nowej konstytucji"; łac Konstytucje, greckie: Νεαραί διατάξεις) lub Powieści Justyniana, są uważane za jeden z czterech głównych obszarów prawa rzymskiego inicjowanych przez rzymskiego cesarza Justyniana 1 w ciągu swego długiego panowania ( AD 527-565). Pozostałe trzy kawałki są: o Kodeks Justyniana, do strawienia, i instytuty. Kwestor Justyniana Trybonian był przede wszystkim odpowiedzialny za zebranie Te trzy ostatnie. Razem te cztery części są znane jako Corpus Iuris Civilis. Podczas gdy kod, Digest i instytuty zostały zaprojektowane przez Justyniana jako spójnych dzieł, powieści są różnorodne przepisy uchwalone po 534 (kiedy ogłosił drugą edycję Kodeksu), które nigdy nie zostały oficjalnie zebranych w trakcie jego panowania. [1] (według Prawo słownik Blacka, przetłumaczony, pełny zbiór greckiej powieści Justyniana jest znany jako Liber autentyczne.)
Historia [edytuj] Justyniana pierwszy Kodeksu, wydany w 529, opracowany i zharmonizowane imperialnych akty prawa (Konstytucji, czyli konstytucje) poprzednich cesarzy. [2 ] Po Kodeksu została ogłoszona, tylko to, a nie pierwszy przepisy cesarskiej, mogą być cytowane jako prawa. Jednak w 530 i 531, Justynian wydał decyzje pięćdziesięciu (pięćdziesiąt decyzji), że rozwiązane różnice między pismach klasycznych prawników, a on nadal emitować inne nowe prawa, jak również. [3] Oznacza to, Kodeks nie może już być jedynym zunifikowana źródłem ustawodawstwa cesarskiego. Stąd w 534 Justynian wydał konstytucję do serca do nas, [4], tworząc drugą edycję Kodeksu (Kodeks są przypomniał praelectionis). Ta edycja zintegrowany jego nowego ustawodawstwa w cesarskich aktami w pierwszej edycji, a zastąpił go. Justynian nadal stanowić prawo po stworzył drugą edycję Kodeksu. Tak więc, w jego pragmatycznym sankcji 554 (Sanctio pragmatycznego Vigilius w imieniu petycji), [5] przewidywał, że będzie musiał utrzymać kolekcję tych nowych konstytucji modyfikacji kodu (nowych zagadnień, które po zmieszaniu z naszych rękopisów). Zrobił to w formie archiwum o nazwie Liber z prawem lub książek prawa. [6]