In fluviis non aqua sed vinum fluēb

In fluviis non aqua sed vinum fluēbat. Ver aeternum erat. Nullae bestiae, nullae herbae incolis terrae nocēbant. Nemo timēbat neque lupum neque ursum. Sine cura et sine periculis vivebātur. Nemo bona aliēna cupiēbat. Sine poena, sine iudiciis iustitia regnābat in mundo. Nemo vicīnum timēbat, nulla oppida muris cingebantur. Ignōta erant bella, ignōta arma. Nunc tamen Iuppiter, Saturni filius regnum mundi tenet. Nunc ferreum aevum est. Ferro terra aratur, armis ferreis in bellis pugnatur. Pecūnia nunc regnat, non iustitia. De aevo nostro Ovidius per iocum scribit:
Aurea sunt vere nunc saecula: plurimus auro
Venit honos: auro conciliatur amor.

Wyniki (polski) 1:

W rzekach wody, ale nie zabrakło wina. Wiosna była wieczna. Nie bestia, nie ma roślin mieszkańców sercem ziemi. Nikt nie boi się ani wilk, ani niedźwiedź. Bez opieki i bez niebezpieczeństwa żyli. Nikt nie chciał należeć do kogoś. Bez bólu, bez sprawiedliwości, sprawiedliwość, panujący w świecie. Nie bał się, że sąsiedzi nie mury miejskie zamknięte. Był nieznany wojen i ramionach nieznanego. Teraz jednak, Jowisz, Saturn, syn królestwa świata odbywają. Teraz jest wiek żelaza. Stal zaorać ziemię, broń żelaza w wojnach toczą. Pieniądze teraz panuje, a nie sprawiedliwości. Jeśli chodzi o wiek do naszej Owidiusz pisze żartobliwie:
teraz to naprawdę złoty wiek Gold: największe
wyróżnienia pochodzą złoto wonów miłości.