PIUS PP. XI LITTERAE ENCYCLICAE DIV

PIUS PP. XI

LITTERAE ENCYCLICAE

DIVINI ILLIUS MAGISTRI

AD VENERABILES FRATRES,
PATRIARCHAS, PRIMATES,
ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS,
ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS,
PACEM ET COMMUNIONEM
CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES
ITEMQUE AD CHRISTIFIDELES CATHOLICI
ORBIS UNIVERSOS:
DE CHRISTIANA IUVENTUTIS EDUCATIONE.

VENERABILES FRATRES,
DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM



Divini illius Magistri vices in terris gerentes, qui, etsi universam hominum familiam, vel ob commissa immerentium, infinita cantate sua complectebatur, teneriore tamen animo pueros pro secutus est atque in verba illa erupit amoris plelia: « Sinite parvulos venire ad me » (1), Nos quoque ullam, quae Nobis obversaretur, opportunitatem non praetermisimus, ut paternam voluntatem, qua in eos ferimur, data occasione, ostenderemus eo potissimum intendentes animum, ut sedulae iisdem tribuantur curae opportunaque tradantur praecepta, quae ad christianam pertineant iuventutis educationem. Itaque, Divini ipsius Magistri veluti vocem referentes, pluries, admonendo, cohortando, dirigendo, salutaria verba habuimus cum coram iuvenibus eorumque praeceptoribus, tum coram matribus patribusque familias, de iis rebus quae christianam attingunt educationem, ea quidem sollerti cura, quae communem omnium Patrem decet, eaque opportuna vel importuna, quae pastoralis est muneris, sedulitate, secundum illud Apostoli: « Insta opportune, importune: argue, obsecra, increpa in omni patientia et doctrina » (2); quod profecto haec nostra postulane tempora quibus nimium saepe dolendum est perspicua ratione rectoque iudicio de rebus etiam maximi ponderis carere multos.

At ipsa nostrae huius aetatis conditio, ipsa quae variis in regionibus scholastica agitatur ae paedagogica controversia, ipsa, quae bene multi e vobis, venerabiles fratres, atque e vestratibus, hac de re optata non semel Nobis fidenti animo aperuerunt, itemque Nostra, ut diximus, erga iuventutem actuosa voluntas, Nos impellunt ad causam iterum ac consultius pertractandam, non quasi eius doctrinae eiusque usus amplitudinem paene infinitam velimus funditus perscrutari, at quia praecipua saltem, quibus nititur principia ac rationes, breviter explanare cupimus, et ea omnia, quae inde consequuntur atque ad usum pertinent, in sua luce ponere. Idque habeat iuventus, habeantque omnes qui, pro suo officio, eius praesunt educationi, veluti donum a Nobis singulari prorsus studio monumenti caussa datum, quinquagesimo exeunte anno ex quo sacerdotale munus suscepimus.

Iamvero, nunquam, ut nostris hisce temporibus, de educatione tantopere disceptatum est; quam ob rem plurimi novarum de paedagogia doctrinarum magistri ubique exstant, qui novas de hae re effingunt ac disserendo proponunt rationes ac vias, quibus eam iactant se posse educationem assequi, faciliorem scilicet atque efficaciorem, qua futurae aetatis homines ad optatam in terris felicitatem adipiscendam satius conformentur.

Cuius rei haec caussa est, quod videlicet homines, qui, a Deo creati, eius referunt similitudinem eodemque, perfectissimo bono, aliquando fruituri sunt, ut ex hodierna ipsa terrenarum rerum copia ac progressione facilius animadvertunt non posse bona externa neque privatam afferre neque publicam veri nominis felicitatem, ita, naturae suae ab ipso Creatore insitum, acriorem experiuntur stimulum ad nobiliorem cotidie capiendam perfectioris vitae formam, quam quidem educationis ope potissimum suscipere contendunt. At nonnulli, quasi in nativa verbi significatione nimium insistentes, eiusmodi vitae perfectionem ex ipsa hominum natura expromere enituntur eiusque viribus tantum ad effectum adducere. In quo facile ii quidem errant, quandoquidem non ad Deum, universitatis rerum principium atque finem, oculos animosque intendunt sed in se ipsos inflectunt, terrenis fluxisque rebus haerentes Loti: unde profecto fiet, ut iidem perpetua animorum fluctuatione ac perturbatione fatigentur, usque dum ad Deum, virtutum omnium unam veluti metam, mentem operamque suam convertant, secundum grandem illam Augustini sententiam: « Fecisti nos, Domine, ad te, et inquietum est cor nostrum donec requiescat in te » (3).

Res igitur maximi momenti est, in iis quae ad educationem attinent non falli, haud aliter quam ab ipso supremo fine non aberrare, ad quem quidem quaelibet educationis opera necessario dirigitur. Etenim, quoniam omnis educandi ratio ad eam spectat hominis conformationem, quam is in hac mortali vita adipiscatur oportet, ut destinatum sibi a Creatore finem supremum contingat, liquido patet, ut nulla veri nominis educatio esse potest, quae ad finem ultimum non ordinetur tota, ita, praesenti hoc rerum ordine Dei providentia constituto, postquam scilicet se ipse in Unigenito suo revelavit qui unus « via, veritas et vita » est, plenam perfectamque educationem dari non posse, nisi eam, quae christiana vocatur. Quapropter manifesto apparet, christianam educationem caussam esse sane gravissimam, quod attinet non modo ad singulos ho

Wyniki (polski) 1:

Papież Pius XI. 11 Encyklika tego Boskiego Mistrza do naszego Czcigodni Bracia, patriarchowie, naczelne, Arcybiskupów, Biskupów, i inne Ordynariusze miejsca w pokoju i komunii ze Stolicą Apostolską do wiernych katolickiego i całego świata: chrześcijańskiego wychowania młodzieży. Czcigodni Bracia i ukochane dzieci, zdrowie i Błogosławieństwo Apostolskie przedstawicielem na ziemi tego Boskiego Mistrza, który, nawet jeśli cała ludzkość, nawet niegodnych grzeszników, obejmował ogrom Jego miłości, a w przetargu, jednak, dla dzieci, dla ich następnie w tych wyjątkowo wzruszające słowa: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie" (1) My również, Ponosimy okazją nie przeszły nad tak woli ojca, który czujemy dla nich, od czasu do czasu, szczególnie przez umysł, tak gorliwej troski i terminowe instrukcje w odniesieniu do chrześcijańskiego wychowania młodzieży. I tak, Boski Mistrz, jak to było, głos Boga, przez liczbę razy przez nauczanie, poprzez zachęcanie ich poprzez ich ukierunkowanie, w oczach młodych ludzi i ich świętych słów mieliśmy z nauczycielami, a także widok wspólnego Ojca wszystkich, o tych rzeczach, które edukacja chrześcijańska, z tej troski, która staje się wspólnym Ojcem wszystkich, w sezonie, poza sezonem, co naszym biurze duszpasterskiej i wpajane przez Apostoła: "Bądź pilna w sezonie, poza sezonem: ganić, błagam, naganę we wszystkich cierpliwością i nauką" (2); Było to oczywiście oczywistej przyczyny, że nasze są proszeni do czasów, w których jest zbyt często wydają się być ubolewał, nawet wielki, z synowską ufnością o nie kilka rzeczy. Ale warunkiem tego wieku nasza, to wyraża się w różnych praw i systemów edukacyjnych w różnych krajach, jest wprowadzony w ruch, to jest z uwzględnieniem liczby osób, do was, Czcigodni Bracia, a spośród masz, więcej niż raz w tej sprawie, dla nas do osiągnięcia, w ufnej ducha, byli, jak również nasze własne, jak już powiedzieliśmy, jest skierowany do młodzieży powyżej mowa, przenieść nas do zwrócenia bardziej bezpośrednio do sprawy, nie jest, jak to było nieomal niewyczerpany zakres teorii i praktyce ale jak to jest najważniejsze, co najmniej, którego zasady nie jest uziemione, oraz powodów, chciałbym krótko wyjaśnić, a wszystkie te rzeczy, które odnoszą się do wykorzystania wniosków i, w ich prawdziwym świetle. Niech to będzie młodzież i pochwalić się wszystkim, którzy za ich zaangażowanie, pracy w edukacji, jako dar rekordu przyczyny to zostało podane przez nas w bardzo szczególny, od czasu, gdy w pięćdziesiątą rocznicę posługi kapłańskiej. W istocie nigdy nie, w zależności do naszych czasów, jest tak wiele dyskusji na temat edukacji jako ; jak to jest, że wielu z pedagogiki nauk mistrzów nowy wszędzie widać, są to ci, którzy spiskują z wielu metod i środków opracowane, proponowane i dyskutowane, w których jej obecność uczy, że był on w stanie ułatwić edukację, jak również bardziej skuteczne, obecne pokolenia do tego ziemskiego szczęścia, które tak gorąco, aby osiągnąć pożądany . Powodem jest to, że ludzie, którzy są stworzone przez Boga, jego podobieństwo i przeznaczone dla odniesienia, w najdoskonalszej dobra, czasami korzystać, jak z rozwoju współczesnej zdolności i ziemskich rzeczy łatwiej zwrócić uwagę opinii publicznej prawdy o których nie można nie odwiedzić jakieś prywatne towarów zewnętrzne szczęścia, tak, że ze swej natury nieodłączne w Stwórcy, chęć poczuć chęć podjęcia bardziej szlachetny codzienne życie bardziej doskonałe formularz, który walczy do otrzymania specjalnej pomocy edukacyjnej. Ale niektórzy ludzie, jak to było, zbyt wielki nacisk na etymologicznym znaczeniu tego słowa, z samej natury ludzi, aby wyrazić doskonałość tego sposobu życia w praktyce na własnych niewspomagane uprawnień. Taka łatwo popełnić błąd, bo zamiast Boga, pierwszej zasady i ostatni koniec świata, ale z powrotem na siebie, ustalania ich wzrok, coraz dołączone wyłącznie przechodzi rzeczy z ziemi, zakłada, że on nadejdzie, a tym samym ich niepokój nigdy nie przestanie póki byś przyjść do Boga, , doskonałość wszystkim jeden cel, umysł pracy kolei, zgodnie z głębokiej powiedzenie św Augustyna: "Tyś stworzył nas, Panie, dla siebie samego, i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie" (3). Dlatego ważne jest, że w przypadku w edukacji, jak nie dać się oszukać, nie błądzić, nie inaczej niż ostatniego końca, z ​​którym całe dzieło wychowania jest intymnie i niekoniecznie związane. W rzeczywistości, to wygląda na człowieka, powód i kształcić całość szkolenia, które jest konieczne do uzyskania w tym śmiertelnym życiu, jak było planowane na koniec ostatniego zdarza się im przez Stwórcę, widać wyraźnie, że nie ma edukacji godny tej nazwy może być, cała które nie jest skierowane do ostatniego końca, więc , powstała obecna Opatrzność Boża, to jest porządek rzeczy, po tym jak ujawnił w swoim Jednorodzonym Synu, który jest, będąc jednym, że jest w "drogą, prawdą i życiem", to znaczy nie może być pełne i doskonałe wykształcenie, chyba że ma to, co chrześcijanin jest powołany. Z tego widzimy najwyższe znaczenie edukacji chrześcijańskiej, nie tylko w odniesieniu do każdego z ho